ഗസ്സയുടെ കണ്ണീരിന് ആരു മറുപടി നല്‍കും? ”ഇന്നല്ലെങ്കില്‍ നാളെ മരിക്കുകയാണെന്ന് അറിയുന്നവര്‍ക്ക് എങ്ങനെ പ്രതീക്ഷ പകരാനാണ്”- ഗസ്സയിലെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് ഗാര്‍ഡിയന്‍ ലേഖകന്‍
”ഇന്നല്ലെങ്കില്‍ നാളെ മരിക്കുകയാണെന്ന് അറിയുന്നവര്‍ക്ക് എങ്ങനെ പ്രതീക്ഷ പകരാനാണ്”- ഗസ്സയിലെ കുടുംബാംഗങ്ങളെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് ഗാര്‍ഡിയന്‍ ലേഖകന്‍റെ ചോദ്യമെത്തിയപ്പോള്‍ ഇബ്രാഹിം അബ്ദുവിന് കണ്ഠമിടറി. ”രണ്ടു ദിവസം മുമ്ബ് അയല്‍വാസിയുടെ വീട് ബോംബിട്ട് ചാരമാക്കുന്ന വിഡിയോ അടുത്ത ബന്ധു അയച്ചുതന്നിരുന്നു. അന്നവള്‍ പറഞ്ഞത്, ഓരോ ദിവസവും ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുന്നത് ഏറ്റവും നല്ല വസ്ത്രമണിഞ്ഞാണെന്നാണ്. രാവിലെ ആളുകളെത്തി കാണുേമ്ബാള്‍ ഉള്ള വസ്ത്രത്തില്‍ ഖബ്റില്‍ െവക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് പ്രയാസം തോന്നില്ലല്ലോ”- സിഡ്നിയില്‍ താമസിക്കുന്ന അബ്ദുവിന്‍റെ ഈ വാക്കുകളാണിപ്പോള്‍ 20 ലക്ഷം ജനസംഖ്യയുള്ള ഗസ്സയിലെ ഓരോ ഫലസ്തീനിയുടെയും മനസ്സ്. 160 ബോംബര്‍ വിമാനങ്ങള്‍ ആകാശത്തും ടാങ്കുകളും പീരങ്കികളും കരയിലും യുദ്ധക്കപ്പലുകള്‍ കടലിലുമെത്തി ഗസ്സയെന്ന കൊച്ചുമുനമ്ബിനു മേല്‍ അത്യുഗ്ര ശേഷിയുള്ള ബോംബുകളും മിസൈലുകളും സ്ഫോടക വസ്തുക്കളും നിര്‍ത്താതെ െപയ്യുേമ്ബാള്‍ ഇതിലേറെ അവര്‍ എന്തു കാത്തിരിക്കാന്‍.ഇസ്ലാമില്‍ രക്തസാക്ഷികളുടെ ശരീരം കുളിപ്പിക്കാതെ അവരണിഞ്ഞ വസ്ത്രത്തില്‍ മണ്ണില്‍ വെക്കുകയാണ് പതിവ്. ഇത് തന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നുവെന്നും അതിന് ഒരുങ്ങിയിരിക്കണമെന്നുമുള്ള തിരിച്ചറിവിലാണ് മറ്റാരെയും പോലെ അബ്ദുവിന്‍റെ കുടുംബവും കഴിയുന്നത്.ഗസ്സ മുനമ്ബില്‍ ജനജീവിതം താറുമാറായിട്ട് നാളുകളായി. ചെറിയ ഇടവേളകള്‍ മാറ്റിനിര്‍ത്തിയാല്‍ ഗസ്സക്കു മേല്‍ നിരന്തരം മിസൈലുകള്‍ വര്‍ഷിച്ചും സൈനിക നടപടിയെടുത്തും തുടര്‍ ആക്രമണം ഇസ്രായേല്‍ രീതിയാണ്. 2005ല്‍ കുടിയേറ്റങ്ങള്‍ അവസാനിപ്പിച്ച്‌ ഗസ്സയുടെ അധികാരം കൈമാറിയത് പോലും നരമേധം തുടര്‍ക്കഥയാക്കാനാണെന്ന് ഫലസ്തീനികള്‍ സംശയിക്കുന്നു. വ്യാഴാഴ്ച മാത്രം ഗസ്സയില്‍ മരിച്ചുവീണത് 49 പേര്‍. ഇതുവരെ മരണത്തിന് കീഴടങ്ങിയത് 130ലേറെ പേര്‍. വെള്ളിയാഴ്ച പുലര്‍ച്ചെ ആക്രമണം നടന്നത് എന്നേ വീട് നഷ്ടപ്പെട്ട നിരവധി കുടുംബങ്ങള്‍ അഭയം തേടിയ ക്യാമ്ബിനു മേലാണ്. ഇവിടെ ആറു കുട്ടികളുടെയും ഒരു സ്ത്രീയുടെയും മൃതദേഹം മാത്രമാണ് ലഭിച്ചത്. ഇനിയുമേറെ പേരെ കല്‍ക്കൂമ്ബാരത്തിനടിയില്‍നിന്ന് വീണ്ടെടുക്കാനുണ്ട്. അഭയാര്‍ഥി ക്യാമ്ബു പോലും വിടാതെ ബോംബിടുന്ന ഭീകരത കൂടുതല്‍ രൗദ്രമായി മാറുേമ്ബാഴും ലോകം നിസ്സംഗമായി നോക്കിനില്‍ക്കുന്നത് ഞെട്ടല്‍ ഇരട്ടിയാക്കുന്നു.വിദേശത്തുകഴിയുന്ന പല കുടുംബങ്ങളും ഫലസ്തീനിലെ ഉറ്റവരെ നിരന്തരം ഫോണില്‍ വിളിച്ചിട്ടും ലഭിക്കാത്തത് വേദന അതിരുകള്‍ കടത്തുന്നു. 1948ലെ കൂട്ട കുടിയിറക്കലില്‍ പല രാജ്യങ്ങളിലായി ചിതറിയവരുടെ വേരുകളിപ്പോഴും ഫലസ്തീനിലുണ്ട്. അവരാണിപ്പോള്‍ മറ്റൊരു ഭീകരതയുടെ ഇരയാകുന്നത്.ഇറങ്ങിപ്പോകാന്‍ മറ്റു കേന്ദ്രങ്ങളില്ലാത്തവര്‍ ഏത് ആക്രമണത്തിന് നടുവിലും സ്വന്തം വീടുകളില്‍ ചുരുണ്ടുകൂടേണ്ടിവരുന്നു. ഇവര്‍ക്കുമേലാണ് ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ ബോംബുകളും ഷെല്ലുകളും വീഴുന്നത്. ഹമാസിനെ ലക്ഷ്യമിട്ടെന്ന് പറയുേമ്ബാഴും മരിച്ചുവീഴുന്നത് സാധാരണക്കാര്‍. അര്‍ധരാത്രിയോടെയാണ് ആക്രമണം ഏറ്റവും ശക്തിയാര്‍ജിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍ പിന്നീടുളള രക്ഷാ പ്രവര്‍ത്തനം പോലും മണിക്കൂറുകള്‍ വൈകുംഓരോ കുരുന്നും അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുന്ന ഭീകരതയാണ് അതിലേറെ വലിയ ആധി. കുരുന്നുകളെയും കൂട്ടി പിക്കപ് ട്രക്കുകളിലും കഴുതപ്പുറത്തും നടന്നും യു.എന്‍ ക്യാമ്ബുകളില്‍ അഭയം തേടുന്ന കുടുംബങ്ങളുണ്ട്. അവര്‍ക്കു നേരെ പോലുമുണ്ടാകും ആക്രമണം.ഗസ്സയിലെ പ്രധാന ആശുപത്രികളിപ്പോള്‍ പരിക്കേറ്റവരെ കൊണ്ടു നിറഞ്ഞ നിലയിലാണ്. ഏറ്റവും വലിയ അല്‍ശിഫ ആശുപത്രിയില്‍ പരമാവധിയിലും ഏറെ കൂടുതലാണ് പരിക്കേറ്റവരുള്ളത്. അവശ്യ മരുന്നുകള്‍ക്കു പോലും ക്ഷാമമനുഭവിക്കുന്ന ഇവിടങ്ങളില്‍നിന്ന് മറ്റൊരിടത്ത് എത്തിക്കുക പ്രയാസം.സൈനിക ആക്രമണത്തിന് പിന്തുണ ലഭിക്കാന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ സ്പോണ്‍സര്‍ഷിപ്പില്‍ വര്‍ഗീയ വികാരവും ഇളക്കിവിടുന്നത് തങ്ങളുടെ ജീവിതം കൂടുതല്‍ ദുരന്തമാക്കുമെന്ന ആധിയിലാണ് ഫലസ്തീനികള്‍. വെസ്റ്റ് ബാങ്കിലും ലോഡിലും മറ്റു പട്ടണങ്ങളിലും തീവ്ര വലതുപക്ഷങ്ങള്‍ ഫലസ്തീനികള്‍ക്കു